Właściwe odżywianie powinno stanowić podstawowy i nierozerwalny element życia każdego z nas, bez względu na wiek. Na szczególną uwagę zasługuje jednak fakt, że w przypadku małych dzieci jest to ważne przede wszystkim w ramach zapewniania im prawidłowego rozwoju i wyrobienia swego rodzaju nawyków, na rozwój ten wpływających.
Istotne jest zatem wdrożenie diety urozmaiconej. W zależności od grupy wiekowej dieta ta powinna być bogata w pewne produkty, szczególnie ważne dla procesu rozwojowego. Dzieci, w miarę wzrostu, powinny spożywać produkty coraz to bardziej urozmaicane. Ważne, aby do jadłospisu wprowadzać nowe produkty, z którymi wcześniej dzieci nie miały jeszcze do czynienia. Szczególny nacisk powinno się kłaść przede wszystkim na warzywa, owoce, kasze, płatki zbożowe, chude mięso, nabiał i ryby. Ograniczeniu powinny natomiast ulec produkty wysokoprzetworzone, a więc takie, które zawierają duże ilości sztucznych dodatków. Dzieci nie powinny spożywać także w nadmiarze napojów gazowanych, koncentratów spożywczych, czy wędlin.
Żywienie dziecka w drugim roku życia
Żywienie dziecka w drugim roku życia powinno opierać się na dwóch, niezwykle ważnych zasadach. Po pierwsze: należy pamiętać o tym, aby zapewnić dziecku urozmaicony jadłospis, uwzględniający odpowiednią liczbę kalorii, a także składników mineralnych, budulcowych i witaminowych. Po drugie natomiast: ważne jest wprowadzenie pewnej kultury jedzenia i wytworzenie prawidłowych nawyków żywieniowych. W drugim roku życia dziecko jest niezwykle ruchliwe i zainteresowane otaczającym go światem. Wszystko to sprawia, że mniejszą uwagę skupia ono na jedzeniu. Nieustanie się kręci, odmawia jedzenia i jest bardzo niecierpliwe. Rola rodzica polega zatem na tym, aby zainteresowanie to wzbudzić u dziecka, w umiejętny sposób oczywiście. Dziecko w tym wieku może już zacząć samodzielnie jeść i uczestniczyć we wspólnych rodzinnych posiłkach. Ważne jest jednak, aby miało własny talerz i własną porcję jedzenia.
Żywienie dziecka w trzecim roku życia
Żywienie dziecka w trzecim roku życia nie różni się zbytnio od żywienia z końcem roku drugiego. Zapotrzebowanie energetyczne wynosi wówczas 12 kcal na dobę. Ważne jest jednak wprowadzenie nawyku samodzielnego jedzenia. Dziecko powinno też nauczyć się jedzenia przy stole. Dość istotnym problemem w tym wieku jest przede wszystkim brak apetytu. Niekiedy stanowi on skutek pewnych błędów, które były popełniane przez rodziców w poprzednim okresie. Rodzice tak zwanych „niejadków” bardzo często je przekarmiają, co daje odwrotny efekt. W trzecim roku życia dzieci bardzo często demonstrują niechęć do jedzenia, co jest zazwyczaj wynikiem nieprawidłowych nawyków i nieodpowiednich postaw rodziców. Dziecko jest w tym czasie tak bardzo zaabsorbowane otoczeniem, że jedzenie w ogóle go nie interesuje. Warto pamiętać, aby nie popełniać podstawowych błędów związanych z próbą nakarmienia dziecka. Zalicza się do nich między innymi włączanie telewizji podczas karmienia dziecka, stosowanie systemu kar i nagród za jedzenie, czy poświęcanie zbyt małej ilości czasu na pomoc dziecku w samodzielnym jedzeniu.
